คำที่มักจะเขียนผิด
คำแรก ที่เห็นเขียนกันผิดบ่อยมาก ก็คือ คำว่า " อนุญาติ "
การเขียนที่ถูกต้อง คือ " อนุญาต " ขออนุญาต บน ต ไม่ สระ - ิ
คำว่า "ญาติ" หมายถึง
"ญาติพี่น้อง" ต้องมี สระ อิ บน ต
คำที่สอง
ที่เห็นเขียนผิดบ่อยมากๆ
คือ คำว่า " เท่ห์ " เห็นคนเขียน " อย่างเท่ห์ๆ
" " เท่ห์มาก " บ่อยๆ เข้า หลายคนสับสนว่า
ตกลงมันมี ห์ หรือไม่มีกันแน่
คำว่า เทห์
การเขียนที่ถูกต้อง ต้องเป็น " เท่ " ที่ไม่มี ห์ ค่ะ
(อาจสับสนกับคำว่า เทหวัตถุ ที่มี ห แต่ไม่มี ์ )
คำอื่นๆ ที่เขียนผิดบ่อยก็มี
ทยอย เขียนผิดเป็น ทะยอย
กฎหมาย
เขียนผิดเป็น กฏหมาย (
คำนี้ ใช้ ฎ สะกด ไม่ใช่ ฏ )
ฎ (ไม่มีหยัก) ใช้กับ กฎหมาย กฎเกณฑ์ กฎกติกา
ฏ (มีหยัก) ใช้กับ ปรากฏการณ์
ปรากฏว่า
สังเกต เขียนผิดเป็น
สังเกตุ คำนี้ไม่มีสระ อุ
แต่ถ้าเป็น หมายเหตุ ก็จะมีสระอุ
โอกาส เขียนผิดเป็น
โอกาศ คำว่า โอกาส ที่ถูกต้อง มี ส
เป็นตัวสะกด แต่ อากาศ ต้องสะกดด้วย
ศ
ตัวอย่างการเปรียบเทียบคำที่มักจะเขียนผิด
ที่มา
___________________________
ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤตในภาษาไทย
1. ภาษาบาลี
ภาษาบาลีเป็นภาษาในตระกูลอินโด-ยุโรเปียน รูปลักษณะภาษาเป็นภาษามีวิภัตติปัจจัย คือจะต้องเปลี่ยนรูปคำตามเพศ พจน์ หรือกาล ภาษาบาลีมีถิ่นกำเนิดในแคว้นมคธ ประเทศอินเดีย บางทีจึงเรียกว่าภาษามคธ เข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยเพราะสาเหตุจากการยอมรับนับถือศาสนาพุทธของคนไทยเป็นสำคัญ
ตัวอย่างคำภาษาบาลีในภาษาไทย
| |||
บาป
|
บุญ
|
ปัญญา
|
พยากรณ์
|
ปฏิกิริยา
|
ปฏิกูล
|
พยาบาท
|
พายุ
|
ปฏิบัติ
|
ปัจจัย
|
พิพาท
|
ภาคี
|
มงคล
|
มติ
|
มิจฉาชีพ
|
รถ
|
รส
|
รังสี
|
รูป
|
ลัทธิ
|
ลาภ
|
โลก
|
โลหิต
|
วัฏสงสาร
|
วาจา
|
วิชา
|
สงสัย
|
สติ
|
สนทนา
|
สบาย
|
สังเขป
|
สันติ
|
สาหัส
|
สุข
|
สุสาน
|
หทัย
|
เหมันต์
|
อคติ
|
อดีต
|
อนุมัติ
|
อนุสรณ์
|
อเนจอนาถ
|
อวสาน
| |
2. ภาษาสันสกฤต
ภาษาสันสกฤตเป็นภาษาในตระกูลอินโด-ยุโรเปียน รูปลักษณะภาษาเป็นภาษา มีวิภัตดิปัจจัยเช่นเดียวกับภาษาบาลี ชาวอินเดียถือว่าภาษาสันสกฤตเป็นภาษาชั้นสูง คัมภีร์ และบทสวด ต่าง ๆ มักจะจารึกเป็นภาษาสันสกฤต ภาษาสันสกฤตเข้ามาปะปนอยู่ใน ภาษาไทยเพราะคนไทย เคยยอมรับนับถือศาสนาพราหมณ์ ซึ่งบันทึกคำสอนด้วย ภาษาสันสกฤตมาก่อน แม้จะยอมรับนับถือศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติแล้วก็ตาม แต่คนไทยก็ยังยึดถือปฏิบัติในพิธีกรรมบางอย่าง ของศาสนาพราหมณ์มาจนถึงปัจจุบัน คนไทยจึงศึกษาภาษาบาลี และภาษาสันสกฤตควบคู่กันไป
ตัวอย่างคำภาษาสันสกฤตในภาษาไทย
| |||
กัลป์
|
กุศล
|
กัลปาวสาน
|
โกรธ
|
คณาจารย์
|
เคารพ
|
เคหสถาน
|
โคตร
|
โฆษก
|
โฆษณา
|
จรรยา
|
โจรกรรม
|
ชัชวาล
|
ตรี, ไตร
|
ดนตรี
|
ทรัพย์
|
ทักษิณ
|
โทษ
|
เทพบุตร
|
นาฏศิลป์
|
นามธรรม
|
นิรภัย
|
นิเทศ
|
บรรยาย
|
บริบูรณ์
|
บัตร
|
บริษัท
|
บุตร
|
บุตรี
|
บูรพา
|
บุรุษ
|
ปฏิปักษ์
|
ปทัสถาน
|
ประกาศ
|
ประการ
|
ประจักษ์
|
ประณีต
|
ประดิษฐาน
|
ประดิษฐ์
|
ประเทศ
|
ประมาณ
|
ปรากฏ
|
ประโยชน์
|
ปราชญ์
|
ปรารถนา
|
ปรึกษา
|
ปราศรัย
|
พยายาม
|
พรรณนา
|
พิสดาร
|
พรหมลิขิต
|
แพทย์
|
พาณิชย์
|
พิพากษา
|
ภิกษุ
|
มนุษย์
|
มรรยาท
|
ไมตรี
|
รักษา
|
ราษฎร
|
ฤกษ์
|
ฤทธิ์
|
นักบวช
|
วิเคราะห์
|
วิทยา
|
วิเศษ
|
วินาศ
|
ศักดา
|
ศัตรู
|
ศาสนา
|
ศัพท์
|
ศิลปิน
|
ศึกษา
|
เศรษฐี
|
สงเคราะห์
|
สตรี
|
สนเท่ห์
|
สวรรค์
|
สรรพคุณ
|
สวัสดิ์, สวัสดี
|
สังหาร
|
สัมฤทธิ์
|
สัปดาห์
|
สาธิต
|
แสนยานุภาพ
|
หรรษา
|
อธิษฐาน
|
อนุเคราะห์
|
ที่มา
No comments:
Post a Comment