ประวัติอักษรไทย
อักษรไทยปรับปรุงมาจาก อักษรขอม ในที่นี้ ขอมที่ว่า คือคำที่ คนไทยทางเหนือใช้เรียกคนไทยทางใต้ในที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยามานานแล้วว่า พวกขอม ขอมที่ว่าจึงเป็นขอมที่เป็นไทสยาม การนำภาษาขอม (หรือไทสยาม) มาปรับเป็นภาษาไทยที่ใช้ในปัจจุบัน นั้น นักวิชาการจำนวนหนึ่ง ในช่วงปี พ.ศ. 2534 เป็นต้นมา พร้อมหลักฐานการศึกษาใหม่เชื่อว่า เป็นการปรับใช้มาจากในช่วงสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช(พ.ศ. 2223) ซึ่งตัวอักษรและการใช้งานมีความคล้ายคลึงกับของปัจจุบันมากที่สุด
ในอีกทฤษฎีหนึ่งได้มีการกล่าวไว้ว่า ในสมัยของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช พระองค์ท่าน ทรงประดิษฐ์อักษรที่เรียกกันว่า "ลายสือไทย" ขึ้น และ มีการเรียกกันว่าเป็นต้นกำเนิดของอักษรไทยนั้น มีการสืบอายุกลับไปเพียงประมาณ 700 ปี ซึ่งแท้จริงแล้ว "ลายสือไท" น่าจะเป็นหนึ่งในการพัฒนาอักษรไทย ในหลายๆ สาย ซึ่งจริงๆ แล้วไทสยาม ได้มีอักษรใช้กันมาก่อนหน้านี้แล้ว โดยเป็นการวิวัฒน์มาจาก อักษรพราหมี และ ปัลลวะ ซึ่งเป็นแบบตัวอักษรที่นำมาจากอินเดียตอนเหนือและตอนใต้ตามลำดับ[1] ตามหลักฐานที่น่าเชื่อมากกว่ายืนยันว่า ชาติสยาม มีอักษรใช้มานานแล้ว นับได้เป็นพันปี คิดเป็นจำนวนปี ได้ 1400 ปีมาแล้วโดยประมาณ
อักษรไทย
พยัญชนะ 44 รูป
พยัญชนะไทยสามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค ดังเช่นในภาษาบาลีและสันสกฤต พร้อมแสดงชื่อเรียกในปัจจุบัน
| วรรค กะ | - | ก ไก่ | ขไข่ | ฃขวด* | คควาย | ฅคน* | ฆระฆัง | ง งู |
| วรรค จะ | - | จจาน | ฉฉิ่ง | ชช้าง | ซ โซ่ | ฌเฌอ | ญหญิง |
| วรรค ฏะ | - | ฎชฎา | ฏปฏัก | ฐฐาน | ฑมณโฑ | ฒ ผู้เฒ่า | ณเณร |
| วรรค ตะ | - | ดเด็ก | ตเต่า | ถ ถุง | ททหาร | ธ ธง | นหนู |
| วรรค ปะ | - | บใบไม้ | ปปลา | ผ ผึ้ง | ฝ ฝา | พพาน | ฟฟัน | ภสำเภา | มม้า |
| เศษวรรค | - | ยยักษ์ | รเรือ | ล ลิง | วแหวน | ศศาลา | ษฤๅษี | ส เสือ | หหีบ | ฬจุฬา | ออ่าง | ฮนกฮูก |
* เนื่องจาก ฃ และ ฅ ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว จึงใช้ ข และ ค แทนในการสะกด
พยัญชนะไทยยังแบ่งออกเป็น 3 หมู่ เรียกว่า ไตรยางศ์ ประกอบด้วย
- อักษรกลาง 9 ตัว ได้แก่ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
- อักษรสูง 11 ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
- อักษรต่ำ 24 ตัว ได้แก่ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ
สระ 21 รูป
| _ะ | | วิสรรชนีย์ | | _ั | | ไม้ผัด หรือ ไม้หันอากาศ | | _็ | | ไม้ไต่คู้ |
| _า | | ลากข้าง | | _ิ | | พินทุ์อิ | | _่ | | ฝนทอง |
| _ํ | | นิคหิต หรือ หยาดน้ำค้าง | | " | | ฟันหนู | | -ุ | | ตีนเหยียด |
| -ู | | ตีนคู้ | | เ_ | | ไม้หน้า | | ใ_ | | ไม้ม้วน |
| ไ_ | | ไม้มลาย | | โ_ | | ไม้โอ | | อ | | ตัวออ |
| ย | | ตัวยอ | | ว | | ตัววอ | | ฤ | | ตัวรึ |
| ฤๅ | | ตัวรือ | | ฦ | | ตัวลึ | | ฦๅ | | ตัวลือ |
วรรณยุกต์ 4 รูป
| _่ | | ไม้เอก | | _้ | | ไม้โท | | _๊ | | ไม้ตรี | | _๋ | | ไม้จัตวา |
สัญลักษณ์อื่นๆ
| _์ | | ทัณฑฆาต หรือ การันต์ | | ๆ | | ไม้ยมก | | ฯ | | ไปยาลน้อย | | ฯลฯ | | ไปยาลใหญ่ |
ตัวเลขไทย
|